تاریخچه خانواده درمانی در ایران و جهان
المور: در این نوشتار تاریخچه خانواده درمانی در ایران و جهان بررسی شده است.
به گزارش المور به نقل از ایسنا، بنابر اعلام مشاورانه، خانواده درمانی (family therapy) شیوه نسبتا جدیدی از درمان است كه در آن خانواده بعنوان واحد اصلی تغییر در نظر گرفته می شود و با در نظر گرفتن علیت حلقوی بجای علیت خطی، از نقش و نیروی تك تك اعضای خانواده برای ایجاد تغییر استفاده می شود.
در این شیوه از درمان اعتقاد بر آن است كه آنچه موجب ایجاد مشكل شده است، فرد خاصی نیست كه نیازمند درمان فردی باشد بلكه شیوه های ارتباطی و الگوهای پیام رسانی معیوب، مهم ترین عنصر نیازمند تغییر در نظر گرفته می شود (دیویس، اسپرنگل و لبو، ۲۰۰۹).
تاریخچه خانواده درمانی
تاریخچه خانواده درمانی به سال ۱۹۳۸ و تاسیس شورای ملی روابط خانوادگی بر می گردد و دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ را می توان زمان شروع اصلی جنبش خانواده درمانی در نظر گرفت.
در خلال این سال ها، بررسی وضعیت بیماران اسكیزوفرنی، وقوع جنگ جهانی دوم، ایجاد مراكز راهنمایی كودك و شكل گیری رویكرد سیستمی همچون مهم ترین دلیلهای رشد وگسترش خانواده درمانی به حساب می آید (گلدنبرگ و گلدنبرگ، ۲۰۰۰ ).
خانواده درمانی در ایران
دكتر باقر ثنایی ذاكر كه بعنوان پدر مشاوره خانواده در ایران شناخته می شوند، از سال ۱۳۵۵ فعالیت حرفه ای در حوزه درمان خانواده محور را شروع كردند.
بنیانگذاری و تدوین برنامه «مشاوره خانواده» در شورای عالی برنامه ریزی در سال ۱۳۶۵ در ایران بوسیله كوشش های ایشان انجام شد (ثنایی ذاكر، ۱۳۶۵).
امروزه با گسترش كارهای خانواده درمانی، رویكردهای متنوعی همچون خانواده درمانی ساختاری، تجربه نگر، سیستمی، چاره محور، راهبردی و روان تحلیلی مورد استفادهی درمانگران ایرانی است.
با این وجود نتیجه پژوهش اصنافی و امتی ( ۱۳۹۵ ) در فراتحلیل پژوهش های انجام شده در حوزه خانواده درمانی در ایران نشان داده است كه در فاصله سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۹ هیچ گونه مدركی از طرف پژوهشگران ایرانی در حوزه خانواده درمانی در پایگاه علمی اسكوپوس ثبت نشده است و این روند در سال ۲۰۱۵ رو به تنزل نیز رفته است.
این یافته ها می تواند نشان دهنده ضرورت انتشار هرچه بیشتر یافته های پژوهشی خانواده درمانی ایرانی در سطح بین المللی باشد.
هدف از خانواده درمانی چیست؟
هدف از خانواده درمانی: كمك به اعضای خانواده در شناسایی و درك بهتر تاثیر رفتارهای خاص بر روی سایر افراد می باشد.
در واقع خانواده درمانی كمك می نماید كه اعضای خانواده روش های جدیدی را در مورد ارتباط با سایر افراد و حل اختلافات، یاد بگیرند و همین طور این روش درمانی یك سری راه های ارتباطی جدیدی را درخلال اعضای خانواده بوجود می آورد.
انواع مختلف خانواده درمانی چه روشهایی می باشند؟
یك سری روش های مشاوره ای وجود دارند كه برای تعریف خانواده درمانی مورد استفاده قرار می گیرد و عبارتند از:
۱-ساختار درمانی در تعریف خانواده درمانی
ساختار درمانی روشی است كه توسط سالوادور مینوچین معرفی شده است. تمركز این روش درمانی بر روی پنج اصل خاص می باشد.
پنج اصل خاص مربوط به ساختار درمانی عبارتند از:
درمانگر ساختاری بجای تمركز بر روی وضعیت روانی افراد، بر روی تعاملات و برهم كنشهای بین فردی متمركز می شود و یك ماتریس هویت تشكیل می دهد (تعریف: ماتریس هویت بر اساس تعاملات شخصی در داخل خانواده به صورت زوج زوج می باشد ). ساختار خانواده كه بر اساس تعاملات اجتماعی بین تك تك اعضا می باشد.
در واقع ساختار خانواده خوب، ساختاری است كه دارای عملكرد خوب بر اساس نحوه واكنش و توسعه خانواده و برمبنای نیازهای خانواده باشد. درمانگر خانواده، به خانواده برای رشد یافتن فراتر از محدودیتهای مربوط به الگوهای رشد و توسعه یافتن بعنوان یك نهاد كمك می نماید.
لذا ۵ اصل ساختار درمانی شامل:
· وضعیت روانی تك تك اعضای خانواده
· تعاملات بین فردی برمبنای ماتریس هویت
· تشكیل ساختار خانواده برمبنای تعامل اجتماعی
· توسعه خانواده و پاسخگویی به نیاز اعضای خانواده
· در نظر گرفتن الگوهای رشد خانواده بعنوان یك نهاد (یا یك كل منسجم)
خانواده درمانی چه مزایایی دارد؟
این رویكرد جامع تر به درمان مشكلات درون یك خانواده در موارد بسیاری موفقیت آمیز بوده است.
از مزایای خانواده درمانی این است كه افراد می توانند روی مشكلاتشان با راهنمایی متخصص سلامت ذهنی در یك محیط ایمن و كنترل شده كار كنند. مزایای خانواده درمانی عبارتند از:
۱. درك بهتر از مرزهای سالم و الگوها و روندهای خانوادگی
۲. ارتباطات بهبود یافته
۳. حل مساله بهبود یافته
۴. همدلی عمیق تر
۵. مشاجرات كاسته شده و توانایی مدیریت خشم بهتر
بطور خاص تر، خانواده درمانی می تواند ارتباطات خانواده را از طرق زیر بهبود بخشد:
۱. پس از یك بحران اعضای خانواده را گرد هم می آورد
۲. بین اعضای خانواده صداقت ایجاد می كند
۳. اعتماد را بین افراد خانواده افزایش می دهد
۴. یك محیط خانوادگی حمایتی ایجاد می كند
۵. منابع تنش و استرس درون خانواده را كاهش می دهد
۶. به اعضای خانواده كمك می نماید تا همدیگر را ببخشند
۷. با تمركز بر روی هر یك از اعضای خانواده، او را به محیط خانواده بر می گرداند
انتهای رپرتاژ آگهی
منبع: المور
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب