نمایش باید همسو بادغدغه مخاطب باشد نگاهی نو به آیین های سوگواری جنوبی
المور: کارگردان نمایش حقایقی درباره ی لیلا دختر ادریس با اشاره به نگاهی که در استفاده از آیین ها داشته است از چگونگی اقتباس از فیلم نامه بهرام بیضایی گفت.
علیرضا داوری کارگردان نمایش «حقایقی درباره ی لیلا دختر ادریس» که در بخش اجراهای صحنه ای بیست و دومین جشنواره نمایش های آئینی و سنتی به صحنه می رود در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی موضوع این نمایش توضیح داد: «حقایقی درباره ی لیلا دختر ادریس» نام یک فیلم نامه نوشته بهرام بیضایی است که داستان دختری به نام «لیلا» را روایت می کند که در پی یافتن هویت خود و رهایی از یکنواختی زندگی اش، از محله ای که در آن بزرگ شده هجرت می کند. داستان حول محور هویت، جستجو برای یافتن خود و رهایی از یکنواختی و تکرار زندگی می چرخد.
وی اضافه کرد: در این فیلم نامه بیضایی به نقش زنان و مسایل در ارتباط با آنان پرداخته است. در این اجرا ضمن وفاداری به قلم و ادبیات این هنرمند، تلاش نموده ایم تا در نوشتار، طراحی فضا، میزانسن و نحوه اجرا هم وفادار به ایدئولوژی، زیبایی شناسی و شیوه اجرائی بیضایی البته با نگاهی معاصر و نوین باشیم. این اثر محصول انتهای دوره کارگاه بازیگری انجمن هنرهای نمایشی هرمزگان است که با همکاری گروه تئاتر آینه جنوب بندرعباس تولید شده است که این جشنواره اولین حضور حرفه ای آنها در کسوت بازیگر بحساب می آید.
نمایشی درباره ی دغدغه های انسان معاصر و پیچیدگی روابط انسانی
داوری درباره ی آیین های نمایش ایرانی بیان کرد: در دهه های اخیر با عنایت به تکراری و یکنواخت بودن بُن مایه های درام و ادبیات نمایشی کشور، نمایش آئینی با قابلیت های متنوع فرمی و محتوایی توانسته است تماشاگران زیادی را به خود جذب نماید. این اثر پیوندی است بین دغدغه های انسان معاصر و پیچیدگی روابط انسانی در فضای شهری با شیوه بسیار ساده ساختار بازیهای نمایشی ایرانی، که بدون پیچیدگی و ابهام در فرم و اجرا پیش رفته است. به این علت مخاطبان به سرعت جذب موضوع می شوند و با آن ارتباط برقرار می کنند.
این کارگردان تئاتر در ارتباط با نقش آیین های نمایشی در «حقایقی درباره ی لیلا دختر ادریس» اظهار داشت: وقتی آیین از مردم جدا می شود و اقلیم و فضا و تماشاچی در جایی جدا قرار می گیرند، دیگر آن آئین، همان آیین نیست. آیین های محرم و نوروز تنها می توانند در زمان خودشان برگزار شوند. حقیقت اینست که ایران در حوزه نظری تئاتر ضعیف است و نتوانسته ایم به درستی از پیشینه آئینی خودمان استفاده نمائیم و در عمل نه آیین داریم و نه تئاتر و هر ۲ به یک اندازه متوقف شده اند. فکر می کنم علت بازدارندگی و عدم میل مخاطب نیز همین است و احساس می کند از آن چه روی صحنه رفته است فاصله دارد. نمایش باید معاصر و هم جهت با دغدغه های تماشاچی باشد برای همین در جشنواره آئینی و سنتی باید به سوی درام های معاصر حرکت نماییم. این آیین ها نیز ناخودآگاه مخاطب را بیدار می کند و او را به تفکر وا می دارد.
تماشاگری که با مشکلات روبروست در مقابل شعار مقاومت می کند
وی افزود: امروز برخی درام های اجتماعی به صحنه می روند که به نقد دولت و مردم با روشی خاص می پردازند یا از آن سو نمایش های ایرانی موزیکالی اجرا می شوند که گاهی تنها رقص و آیین هستند. تماشاگری که با مشکل و دغدغه پا به سالن می گذارد وقتی با شعار مواجه می شود، مقاومت می کند. او وقتی هم که می خندد می گوید من سرشار از دردم. بدین جهت برای این اجرا نخست بررسی کردیم که چه چیز مساله و درام روز است و با مساله زن مواجه شدیم. بررسی کردیم که زن جنوبی چه آیین ها و رویدادهایی را در زمان معاصر حفظ نموده است و آنها را در درام گنجاندیم. به صورت مستقیم از آیین استفاده نکردیم و رفتار و کردار و انسان آئینی در دنیای کنونی را به تصویر کشیدیم و سعی کردیم تا زاویه نگاهی نو به آیین داشته باشیم.
داوری در آخر اظهار نمود: ما به سراغ ساختن ماسک نرفتیم و از برقع استفاده دراماتیک کردیم. از آیین های گروهی و هماهنگ سوگواری جنوبی بهره بردیم و آنها را به صورت فرم در چارچوب همسرایان درآوردیم. همین طور از ساختار تغزیه استفاده کردیم و شخصیتی بر آمده از تاریخ ساخته ایم. هم راستا با نمایش های ایرانی در نوع بازی و بازی سازی ها نیز نقش ها جابه جا می شود و هر بازیگر ۲-۳ نقش دارد. با کلاه و شال مثل تعزیه به صورت قرارداری برخورد می کنیم؛ قراردادها خاتمه می یابد و از نو بسته می شود. مسؤلان هرمزگان به رغم آنکه می توانستند به ما کمک کنند هیچ توجه و حمایتی نکردند و من جز بلیت رفت و بازگشت هیچ کمکی برای این نمایش دریافت نکرده ام. این نسل نو به سرپناه و حمایت نیاز دارد.
نمایش «حقایقی درباره ی لیلا دختر ادریس» به کارگردانی علیرضا داوری کاری از استان هرمزگان است و بازیگرانی چون محدثه زکالاب، شبنم تاجیک، فاطمه دهقانی، فاطمه احمدی، نورسا دادالله زاده، الیانا شنبه زاده، کیانا کرم پور، محمد حسین انداز، الیاس محمدی، محمد رفیع احمدی و سیدمیلاد آل عبایی در آن به ایفای نقش پرداخته اند.
این نمایش پنجشنبه ۱۷ مهر در سالن چهارسو روی صحنه می رود.
بیست و دومین جشنواره بین المللی نمایش های آئینی و سنتی از مرداد تا ۱۸ مهر سالجاری به دبیری سیاوش ستاری برگزار می گردد.
حرف آخر اینکه علیرضا داوری کارگردان نمایش حقایقی در رابطه با ی لیلا دختر ادریس که در قسمت اجراهای صحنه ای بیست و دومین جشنواره نمایش های آئینی و سنتی به صحنه می رود در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با ی مبحث این نمایش توضیح داد: حقایقی در رابطه با ی لیلا دختر ادریس نام یک فیلمنامه نوشته بهرام بیضایی است که داستان دختری به نام لیلا را روایت می کند که به دنبال یافتن هویت خود و رهایی از یکنواختی زندگی اش، از محله ای که در آن بزرگ شده هجرت می کند. در این اجرا ضمن وفاداری به قلم و ادبیات این هنرمند، تلاش نموده ایم تا در نوشتار، طراحی فضا، میزانسن و نحوه اجرا هم وفادار به ایدئولوژی، زیبایی شناسی و شیوه اجرائی بیضایی البته با نگاهی معاصر و نوین باشیم. حقیقت این است که ایران در حوزه نظری تئاتر ضعیف است و نتوانسته ایم به درستی از پیشینه آئینی خودمان استفاده نمائیم و در عمل نه آئین داریم و نه تئاتر و هر ۲ به یک اندازه متوقف شده اند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران المور در مورد این مطلب