وقتی بازیهای مجازی تابستان به مدرسه می رسد
المور: با گسترش فضای مجازی و بازیهای دیجیتال، برگشت دانش آموزان به مدرسه بعد از تعطیلات تابستانی دیگر تنها یک مسئله آموزشی نیست؛ بلکه گاهی با چالش های روانی و رفتاری همراه می باشد که خانواده ها و نظام آموزشی باید به صورت جدی به آن بپردازند، چونکه افزایش استفاده خردسالان از بازیهای دیجیتال در این زمان سبب شده مهارت های اجتماعی کاهش پیدا کند و اضطراب، بی حوصلگی و مشکلات تمرکز در بین دانش آموزان به شدت پررنگ تر شود. این شرایط، والدین و معلمان را به نقش حیاتی در حمایت و آماده سازی تدریجی خردسالان برای برگشت به مدرسه فرا می خواند.
گوهریسنا انزانی، روانشناس کودک و نوجوان در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به چالش های روانی، رفتاری و آموزشی دانش آموزان در برگشت به مدرسه، بر اهمیت آمادگی تدریجی کودکان، نقش والدین و معلمان در مدیریت این مرحله حیاتی تصریح کرد و اظهار داشت: سه ماه تعطیلی تابستان خصوصاً با حضور گسترده بازیهای دیجیتال، باعث افزایش سطح تحریک پذیری، اضطراب و احساس انزوا در خردسالان می شود و ممکنست با کاهش مهارت های اجتماعی، افت تمرکز، بی حوصلگی و فراموشی مطالب درسی همراه باشد.
انزانی با اشاره به این که ممکنست برخی خردسالان به سبب استفاده بیش از اندازه از بازیهای دیجیتال یا فضای مجازی به صورتی اعتیاد رفتاری گرفتار شوند که انگیزه آنها را برای یادگیری، بازیهای فیزیکی و مطالعه به شدت کاهش داده و دامنه توجه آنها را کوتاه تر کند، اضافه کرد: گاهی کودک به اشتباه بیش فعال تشخیص داده می شود، در صورتیکه مشکل، ناشی از قرار گرفتن در معرض محتوای سریع و اعتیادآور فضای مجازی است.
این روان شناس کودک و نوجوان با اشاره به اثرات تعطیلات بدون برنامه بر وضعیت تحصیلی خردسالان اظهار داشت: در شروع سال تحصیلی، خردسالان ممکنست مطالب گذشته را فراموش کرده باشند. دروس پایه ای مانند ریاضی و خواندن نیازمند تمرین باردیگر هستند. این درحالی است که مقاومت در مقابل تکالیف و حواس پرتی افزایش خواهد یافت و انگیزه یادگیری کاهش می یابد.
در این راستا انزانی تاکید کرد که والدین باید میان «تنبلی» و «لجبازی» در خردسالان تمایز قائل شوند. چونکه لجبازی واکنش احساسی، مقاومت در مقابل دستورها، مخالفت فعال، نافرمانی و هدف گیری برای جلب توجه است و تنبلی بی انگیزگی، خستگی ذهنی، وابستگی به دیگران، تعلل در انجام کار و احیانا نشانه ای از افسردگی است. هر دو رفتار ممکنست نشانه مشکلات عمیق تری مانند اضطراب، افسردگی یا اختلالات یادگیری باشند و نیازمند بررسی تخصصی هستند.
ایشان سپس به عرضه سفارش هایی در این مورد پرداخت و تنظیم ساعت خواب و کاهش تدریجی زمان استفاده از گوشی و بازی دیجیتال، مرور دروس با زمان های کوتاه و بدون فشار، افزایش فعالیتهای اجتماعی و گروهی مانند کلاس ورزش، ایجاد محیط مطالعه منظم و ابزارهای ساده و محدود، استفاده از پاداش های غیرمادی مانند برچسب، امتیاز، تشویق کلامی، همراهی والدین در زمان انجام تکالیف و آموزش حس مسئولیت، نه اجبار را همچون این موارد پیشنهاد کرد.
وی با اشاره به نقش والدین در ایجاد امنیت روانی، اشاره کرد: والدین باید در این مورد نقش حمایتی و غیرقضاوت گر خودرا ایفا کنند؛ گوش دادن فعال به احساسات کودک، بدون تحقیر یا سرزنش، پرهیز از مقایسه، تهدید و فریاد، آموزش مهارت های اجتماعی، مسئولیت پذیری و بیان احساس، اختصاص ۱۵ تا ۲۰ دقیقه وقت باکیفیت روزانه برای کودک، الگوسازی رفتاری در مدیریت خشم، برنامه ریزی، حل تعارض و یادگیری همچون وظایف والدین است.
انزانی خاطرنشان کرد: کودک باید احساس کند بدون قید و شرط دوست داشتنی و پذیرفته شده است. این پایه سلامت روان و پیشرفت تحصیلی اوست.
این روان شناس کودک و نوجوان در ادامه به نقش کلیدی معلمان در برگشت به فضای مدرسه اشاره نمود و اظهار داشت: نقش معلم هم فراتر از آموزش است. معلمان باید تفاوت های فردی دانش آموزان را بشناسند، از برچسب زنی، مقایسه و فشار نمره محور بپرهیزند، از ابزارهای دیداری، بازی، ویدیو و گروه همیار استفاده نمایند و دانش آموزان را در مسئولیت های کلاس مشارکت دهند.
انزانی ارتباط مستمر و شفاف بین والدین و معلمان را حیاتی دانست و سفارش کرد: استفاده از ابزارهای ارتباطی شفاف مانند پیامک، ایمیل یا اپلیکیشن، برگزاری جلسات فردی و گروهی با رویکرد همدلانه، اطلاع رسانی منظم و محترمانه درباره ی وضعیت دانش آموز، اجتناب از سرزنش متقابل و تبدیل ارتباط به شراکتی حمایتی، دعوت والدین به مشارکت در فعالیتهای مدرسه و کارگاه های آموزشی همچون موارد لازم در ارتباط والدین با معلمان است. معلم و والدین، هر دو در یک جبهه هستند؛ برای دفاع از کودک؛ رابطه سالم آنها چرخه ای از اعتماد، آرامش و رشد را برای دانش آموز به همراه دارد.
حرف آخر اینکه انزانی ضمن اشاره به اینکه ممکنست برخی خردسالان به جهت استفاده بیش از حد از بازی های دیجیتال یا فضای مجازی به صورتی اعتیاد رفتاری گرفتار شوند که انگیزه آنها را برای یادگیری، بازی های فیزیکی و مطالعه به شدت کاهش داده و دامنه توجه آنها را کوتاه تر کند، افزود: گاهی کودک به اشتباه بیش فعال تشخیص داده می شود، در صورتی که مشکل، ناشی از قرار گرفتن در معرض محتوای سریع و اعتیادآور فضای مجازی است. ایشان سپس به عرضه سفارش هایی در این مورد پرداخت و تنظیم ساعت خواب و کاهش تدریجی زمان استفاده از گوشی و بازی دیجیتال، مرور دروس با زمان های کوتاه و بدون فشار، افزایش کارهای اجتماعی و گروهی مانند کلاس ورزش، ایجاد محیط مطالعه منظم و ابزارهای ساده و محدود، استفاده از پاداش های غیرمادی مانند برچسب، امتیاز، تشویق کلامی، همراهی والدین در زمان انجام تکالیف و آموزش حس مسئولیت، نه اجبار را همچون این موارد پیشنهاد کرد. انزانی ارتباط مستمر و شفاف بین والدین و معلمان را حیاتی دانست و سفارش کرد: استفاده از ابزارهای ارتباطی شفاف مانند پیامک، ایمیل یا اپلیکیشن، برگزاری جلسات فردی و گروهی با نگاه همدلانه، اطلاع رسانی منظم و محترمانه در رابطه با ی وضعیت دانش آموز، اجتناب از سرزنش متقابل و تبدیل ارتباط به شراکتی حمایتی، دعوت والدین به مشارکت در کارهای مدرسه و کارگاه های آموزشی همچون موارد لازم در ارتباط والدین با معلمان است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران المور در مورد این مطلب