بررسی ضرورت برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی-۱؛

مطالبه دانشجویان برای برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی ساختار تغییر کند

مطالبه دانشجویان برای برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی ساختار تغییر کند المور: حاضران در نشست بررسی ضرورت برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی بر مطالبه اکثریت دانشجویان دانشگاه های تئاتری و غیرتئاتری برای برگزاری مجدد این رویداد البته با تغییر ساختار قدیمی، تاکید کردند.



خبرگزاری مهر -گروه هنر-علی حیدری-فریبرز دارایی؛

دانشگاه بعنوان یکی از نهادهای در رابطه با آموزش اهمیت بالای ی در پرورش نیروها و نسل های جوان متخصص در زمینه های مختلف دارد که یکی از این عرصه ها، هنر است. رشته های مختلف هنری همچون تئاتر در دانشگاه های کشور به دوست داران گرایش های متنوع این عرصه آموزش داده می شود. سطح کیفی آموزش تئاتر در دانشگاه ها تاثیر به سزایی در پرورش نیروهای تازه نفس و توانا برای هنرهای نمایشی ایران دارد تا بتوانند مسیری را که در تئاتر کشور از گذشته شروع شده ادامه دهند، سطح آنرا ارتقا بخشند و چشم انداز و آینده درخشانی را برای آن رقم بزنند. دانشگاه باید بستری را فراهم آورد تا دانشجویان رشته تئاتر بتوانند در گرایش های مدنظر خود علاوه بر دریافت آموزش های لازم، فعالیتهای اجرایی هم داشته باشند چونکه این مهم بر همگان آشکار است که یادگیری هنر تئاتر تنها از راه نظریه و کتب درستی ممکن نیست و فعالیتهای اجرایی و حضور در فضایی کارگاهی تاثیر غیرقابل انکاری در اینباره دارد. حضور دانشجویان گرایش های مختلف تئاتر در پلاتوهای دانشگاه ها و فعالیتهای گروهی برای انجام تجربه های مختلف سبب می شود تا نسل جوان در عمل بتواند دانسته های نظریه خویش را به اجرا درآورد و فرصت آزمون و خطاهای ضروری جهت کسب تجربه را داشته باشد. ضمن این که دانشگاه و متولی آموزش عالی یعنی وزارت علوم تحقیقات و فن آوری باید با بوجودآوردن فضاها و فرصتهای کارشناسانه و تخصصی، امکان فعالیت و تجربه گرایی برای نسل جوان دانشجو در زمینه تئاتر را فراهم آورد. یکی از این بسترها که در کشور ما طی دهه های مختلف توانست فرصتی مغتنم در وضعیت ضعیف و ناصحیح فعالیت در زمینه تئاتر را برای دانشجویان مشغول به تحصیل در این رشته هنری فراهم آورد، جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران است. جشنواره ای که طی سالهای متمادی توانست بستری مناسب برای بروز و ظهور استعدادهای جوان و مستعد در زمینه تئاتر باشد و نفسی تازه به تئاتر از نفس افتاده ایران بدمد. این که سطح کیفی آموزش تئاتر در دانشگاه های کشور پایین یا بالا است یا در سالهای اخیر روند نزولی داشته یا نه، بحث مفصلی است که نیاز به برگزاری جلسات صدمه شناسی مختلف و ارایه نقطه نظرات کارشناسان و کارشناسان در این حوزه دارد اما یکی از فرصت هایی که از دانشجویان تئاتر و بطور کلی تئاتر دانشگاهی گرفته شده و بارها به آن بعنوان یکی از با اهمیت ترین رویدادها و بسترهای تئاتر دانشجویی اشاره و پرداخته شده، جشنواره تئاتر دانشگاهی است. جشنواره تئاتر دانشگاهی طی چند دهه متوالی یکی از با اهمیت ترین و با این حال تأثیرگذارترین اتفاقات تئاتری بود که در سطح ملی و همینطور بین المللی هم مورد توجه قرار گرفت.
این رویداد بعنوان بستری برای دانشجویان تئاتری و همینطور سایر رشته های تحصیلی علاقمند به هنرهای نمایشی در جهت ارایه فعالیتهای خود بود؛ جشنواره ای که فرصتی مناسب برای ارایه نوآوری و خلاقیت های نسل دانشجو فراهم می کرد و پیشنهادهای جدید و درخور توجهی را به تئاتر ایران ارایه می داد. در سال هایی که جشنواره توسط جهاد دانشگاهی برگزار می شد، دوران درخشانی را گذراند و بعد از آن وقتی وزارت علوم برگزاری این جشنواره را به دست گرفت هم دوره های موفقی را تجربه نمود. متاسفانه وزارت علوم در حدود ۲ دهه گذشته در اغلب دوره های مدیریتی وزارتخانه نگاه مناسب و دغدغه مندی به این رویداد مهم تئاتری نداشته است. در این ۲ دهه شاهد بودیم که جشنواره تئاتر دانشگاهی با چالش های مختلفی همچون انتخاب دبیر، حمایت مالی و تخصیص بودجه و همینطور شرایط اجرای آثار دانشجویی مواجه بوده و در اغلب نوبتهای قبلی وزارت علوم با نگاهی سطحی و صرف برگزاری، صدمه هایی جدی به این رویداد تئاتری وارد کرده بود. در چند سال اخیر این شرایط برای برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی نامناسب بوده و کار به جایی رسیده که این جشنواره چند دوره است که برگزار نمی گردد. آخرین دوره جشنواره تئاتر دانشگاهی با دبیری مجتبی جدی و پس از پایان دوران پاندمی کرونا و با تأخیر انجام شد و بعد از آن این رویداد تئاتری دیگر در تقویم رویدادهای تئاتر دانشجویی جایی نداشت. مدیران و مسئولان وزارت علوم طی چند سال اخیر مدام بر اهمیت جشنواره تئاتر دانشگاهی و برگزاری آن صحبت هایی داشته اند، اما هیچ اقدامی برای احیای این رویداد مهم تئاتری انجام نشده است. برای پرداختن به اهمیت و جایگاه جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران و ضرورت برگزاری آن، گروه هنر خبرگزاری مهر نشست هایی را تدارک دیده است. در نخستین جلسه با مبحث جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران و ضرورت برگزاری آن میزبان دانشجویان تئاتر دانشگاه های مختلف بودیم. در این جلسه افرا افروز دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی دانشکده سینما و تئاتر و دبیر دوازدهمین جشنواره مونولوگ دانشگاه هنر، مینا سلطان آبادی دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی دانشگاه تهران و مسئول مرکز تئاتر تجربی، نهال اکرمی دانشجوی دکترای مطالعات تئاتر دانشگاه تهران و عضو رسمی مرکز تئاتر تجربی، شقایق پروین دانشجوی کارشناسی ادبیات نمایشی دانشگاه پارس و دبیر دومین جشنواره تئاتر دانشگاه پارس، حامد مصباح دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف و دبیر کانون تئاتر این دانشگاه، حضور پیدا کردند. دانشجویان حاضر در این جلسه به ارایه نقطه نظرات خود در رابطه با وضعیت تئاتر دانشجویی و جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران و ضرورت و نحوه برگزاری و احیای آن پرداختند. در ذیل بخش اول این جلسه آمده است:

* گفتگو را از این مورد شروع نماییم که شناخت شما از جشنواره تئاتر دانشگاهی تا چه حد است؟ آیا لازم است که این جشنواره برگزار شود؟ اگر لازم است دوره جدید باید چه شکل و شمایلی داشته باشد و چه بازبینی هایی در جشنواره اعمال شود؟


نهال اکرمی:

وقتی بعنوان دانشجو وارد دانشگاه شدم، جشنواره تئاتر دانشگاهی برگزار و اجراهای عمومی تالار مولوی از راه این جشنواره تأمین می شد. خاطرم هست که در آن دوران جشنواره تئاتر دانشگاهی افولی را تجربه می کرد و آثار حاضر در جشنواره در یک نظام خاصی انتخاب می شدند و متفاوت نبودند. البته با همان شرایط هم کارهای قابل دفاعی در جشنواره حضور داشتند و اجرا می شدند. حتی در آخرین دوره که پس از کرونا و با دشواری برگزار شد، کارهای قابل دفاعی وجود داشت. این که در فضای فعلی جشنواره تئاتر دانشگاهی به چه شکلی برگزار گردد مهم است

حامد مصباح:

جشنواره تئاتر دانشگاهی از دیدگاه ما بعنوان دانشجویان دانشگاه های فنی فضا و بستری است که بتوانیم فعالیتهای تئاتری خویش را به دانشجویان تئاتر نشان دهیم و نقاط ضعف و قوت خویش را بشناسیم. این که اجراهای عمومی تالار مولوی از راه جشنواره تئاتر دانشگاهی تأمین می شد برای ما فرصت خوبی بود چونکه من بعنوان یک دانشجوی علاقمند به تئاتر خیلی مشتاق اجرا در تالار مولوی هستم ولی این امکان برای ما فراهم نمی گردد.

شقایق پروین:

جشنواره تئاتر دانشگاهی باید برگزار گردد چونکه فرصتی است که دانشجویان دانشگاه های مختلف در کنار هم قرار گیرند و بهتر یکدیگر را بشناسند. در جشنواره تئاتر دانشگاهی کار گروهی دانشجویی معنا پیدا می کند اما این که در فضای فعلی جشنواره تئاتر دانشگاهی به چه شکلی برگزار گردد مهم می باشد. این که وزارت علوم یا جهاد دانشگاهی بخواهد جشنواره را برگزار کند یک بحث است اما معتقدم که با اهمیت ترین خصوصیت جشنواره تئاتر دانشگاهی، دانشجویی بودن آن است پس باید دانشجو برای آن تصمیم بگیرد. با اهمیت ترین نکته ای که باید برای احیای مجدد جشنواره تئاتر دانشگاهی مدنظر قرار گیرد اینست که دانشجو باید تصمیم گیرنده باشد و دیگران برای جشنواره تصمیم نگیرند.

افرا افروز:

بطورکامل درست است. من معتقدم حتی نام جشنواره باید جشنواره تئاتر دانشجویی باشد چونکه ضرورت تصمیم گیری توسط دانشجویان برای این رویداد تئاتری خیلی مهم می باشد. ضرورت جشنواره تئاتر دانشگاهی اینست که بستری فراهم می آورد تا تمامی دانشجویان در کنار هم جمع شوند و فعالیت کنند. پس از اینکه برگزاری جشنواره مونولوگ دانشگاه هنر را بعنوان دبیر تجربه کردم، برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی یک ضرورت دیگر هم برای من پیدا کرد و آن اینست که دانشجویان هر دانشگاه نماینده سبک و سیاق دانشگاه خود هستند و این نکته خیلی مهمی در تئاتر امروز است. متاسفانه در وضعیت فعلی جایی برای وصل شدن به دانشگاه و فعالیتهای تئاتری دانشجویی برای افراد وجود ندارد. تجربه ای که در جشنواره تئاتر تجربه و جشنواره مونولوگ به دست آمد نشان داد که دانشجویان در انتظار فضا و بستری هستند که بتوانند در کنار سایر دانشجویان به فعالیت و رقابت بپردازند. متاسفانه این بستر وجود ندارد چونکه جشنواره مونولوگ یا جشنواره تجربه نگاههای خاص خودشان را دارند، بنابراین دانشجویان نتیجه ای را که مدنظر دارند به دست نمی آورند و مخاطبان گسترده تری را که می خواهند، جذب نمی کنند. شاید این وضعیت سبب شکست در ذهن این دانشجویان شود و بنابراین در دوره های بعدی در این جشنواره ها شرکت نکنند و به دنبال پیدا کردن بستری حتی خارج از فضای دانشگاه باشند. بنابراین ضرورت برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی وجود دارد تا همه این نگاه ها و فعالیتها را زیر پوشش قرار دهد. اما نکته مهم اینست که جشنواره تئاتر دانشگاهی چه طور اجرا شود. در سالهای اخیر ما دانشجویان تمرین کرده ایم که در نبود بسترهای رسمی چه کارهایی می توانیم انجام دهیم و اصلاً از این روند هراسی نداریم و به عقب برنمی گردیم. احساس می کنم که باید در رابطه با چگونگی برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی صحبت نماییم چونکه ضرورت برگزاری آن مشخص است. جشنواره تئاتر همیشه عنوان دانشگاهی را داشته و بهتر است در رابطه با این هم صحبت شود که اگر مقرر است مجدداً برگزار گردد جشنواره تئاتر دانشگاهی باشد یا جشنواره تئاتر دانشجویی

شقایق پروین:

در سالهای اخیر بارها شنیده ام که مدیران و مسئولان در رابطه با تصمیم برای برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی صحبت می کند اما معتقدم چون دانشجو پای این شکل از تصمیم گیری نمی آید، برگزار نمی گردد. باید برای این جشنواره دانشجو تصمیم بگیرد. حقیقت اینست که جشنواره تئاتر دانشگاهی به شکل کلی به دانشجو نگاه می کند اما جشنواره هایی که در دانشگاه های مختلف برگزار می گردد فقط به طیف دانشجوی خود توجه می کنند. جشنواره تئاتر دانشگاهی نماینده تمام دانشگاه های کشور است و این نکته ارزشمندی در رابطه با این جشنواره است.

مینا سلطان آبادی:

معتقدم مسأله ای را که باید برای بازبینی جشنواره تئاتر دانشگاهی مدنظر قرار دهیم اینست که در سالهای برگزار نشدن این جشنواره جریان های داخل دانشگاه ها مورد توجه و اقبال بیشتری قرار گرفته اند. اگر جشنواره تئاتر دانشگاهی بخواهد بازگردد باید این جریان ها را به رسمیت بشناسد و به آنها اهمیت بدهد. جشنواره تئاتر دانشگاهی فرصت دیده شدن و در کنار هم قرار گرفتن تمامی دانشجویان از هر طیفی را فراهم می آورد که بسیار اهمیت دارد.

نهال اکرمی:

عنوان «دانشگاهی» در نهاد دولتی هنر مناسبات خاص خویش را دارد و عنوان «دانشجویی» مناسبات دیگری را می طلبد. اگر بپذیریم جشنواره تئاتر «دانشگاهی» باشد باید بپذیریم که استاد مشاور هم داشته باشد و از طرف دیگر نهادها و جریانات هم برای آن تصمیم گیری و اعمال نظر می شود اما جشنواره تئاتر «دانشجویی» می تواند این مناسبات را نداشته باشد. جشنواره تئاتر همیشه عنوان دانشگاهی را داشته و بهتر است در رابطه با این هم صحبت شود که اگر مقرر است مجدداً برگزار گردد جشنواره تئاتر دانشگاهی باشد یا جشنواره تئاتر دانشجویی. وقتی خواستیم جشنواره تئاتر «تجربه» را پس از وقفه ای که بوجود آمده بود، برگزار نماییم به ما گفتند که باید از فلان استاد بعنوان استاد مشاور در جشنواره استفاده گردد در غیر این صورت جشنواره برگزار نمی گردد. در آن مقطع دانشجویان به این نتیجه رسیدند که بودن جشنواره تئاتر «تجربه» بهتر از نبودن آن است بنابراین شرایط را پذیرفتند. البته امسال جشنواره تئاتر «تجربه» با مختصات بهتری برگزار گردید. در سالهای متمادی دبیر جشنواره تئاتر «تجربه» از استادان دانشگاه بود و سال ها تلاش و مقاومت دانشجویان منجر به این شد که در جشنواره تئاتر «تجربه»، عنوان «دبیر استاد» تبدیل به «استاد مشاور» شود که موفقیت بزرگی بود. به احتمال بسیار زیاد برگرداندن جشنواره تئاتر دانشگاهی هم، چنین مخاطراتی خواهد داشت و باید ببینیم آیا دانشجویان تصمیم گیری و اعمال نظر از طرف دیگران را برای برگزاری جشنواره می پذیرند یا نه. شاید صرفا باید به این فکر نماییم که جشنواره تئاتر دانشگاهی بازگردانده شود و پس از آن تلاش نماییم که در دوره های بعدی تصمیم گیری های بیرونی را کم نماییم یا این شرایط را نپذیریم و به فکر برگرداندن و برگزاری جشنواره با ساختاری متفاوت باشیم.

شقایق پروین:

شنیده ام که تلاشهای زیادی برای تغییر عنوان «دانشگاهی» به «دانشجویی» شده است، چونکه قبلاً با عنوان «دانشجویی» برگزار می شده است.

* در دورانی که جهاد دانشگاهی متولی برگزاری جشنواره بود، این رویداد با عنوان جشنواره تئاتر دانشجویی برگزار می شد و پس از اینکه وزارت علوم برگزاری آنرا بر عهده گرفت، با عنوان جشنواره تئاتر دانشگاهی انجام شد.


پروین:

حقیقت اینست که از لحاظ تجربه نمی توانیم استادان خویش را کنار بگذاریم و خیلی مواقع به کمک آنها نیاز داریم. اساسا با حضور استاد مشاور در جشنواره تئاتر مختص دانشجویان هیچکدام مشکل نداریم اما استاد مشاور نباید تصمیم گیرنده باشد. انتخاب دبیر و انتخاب روش در جشنواره تئاتر دانشگاهی سال ها تبدیل به یک چالش شده بود. نباید این گونه باشد که استاد مشاور برای جشنواره تصمیم بگیرد و دانشجو فقط مجری آن تصمیم ها باشد. دانشجو باید بعنوان اصل در جشنواره تئاتر دانشگاهی درنظر گرفته شود و استاد مشاور در کنار وی قرار بگیرد. یا باید به این وقفه ایجادشده در برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی ادامه دهیم یا این که جشنواره را با محدودیت ها شروع نماییم و به مرور این محدودیت ها را برطرف کنیم

افرا افروز:

یکی از خصوصیت های جشنواره های دانشگاه هنر یعنی مونولوگ و نهال اینست که از ابتدا دانشجویان دبیر این رویدادها هستند. ما به حمایت استادان دانشگاهی در جهت منافع جمعی نیاز داریم اما نکته مهم اینست که آیا باید با شرایط فعلی به برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی تن بدهیم یا منتظر برگزاری جشنواره به شکل بطورکامل دانشجویی باشیم. ما صراحتاً نیاز به حمایت مالی داریم چونکه نبود حمایت مالی سالن ها، مخاطب و اجراها را محدود می کند. به شخصه برای من این سوال مطرح است که از این حمایت مالی و بستر به شکل کلی دست بکشیم و به جریان های ریز و کوچکی که وجود دارد، ادامه دهیم یا چارچوب را داشته باشیم و با نظرات خود تا جایی که امکان دارد تغییراتی را ایجاد نماییم. نمی دانم باید به این وقفه بوجود آمده در برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی ادامه دهیم یا این که جشنواره را با محدودیت ها شروع نماییم و به مرور این محدودیت ها را برطرف نماییم. در جشنواره تئاتر فجر چند سال پیش بخش دانشجویی به وجود آمد ولی خیلی از دانشجویان از این بخش استقبال نکردند.

پروین:

وقفه برخی معایب و برخی فواید را دارد. اگر این وقفه به برگزاری هر چه بهتر و دانشجویی تر شدن جشنواره بیانجامد به انتظار کشیدنش می ارزد اما اگر این دست نگه داشتن سبب شود تا جریانی شکل بگیرد که بطورکامل به بیراهه برود ارزشش را ندارد. از جانب دیگر برخورداری از حمایت مالی هم معایب و فوایدی دارد. وقتی حمایت مالی وجود داشته باشد توقعاتی وجود دارد که باید انجام بدهیم ولی اگر حمایت مالی فقط برای همراهی و مشاوره باشد شرایط بهتری رقم می خورد.

حامد مصباح:

من می خواهم سوالی را مطرح کنم؛ چه حداقل هایی برای برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی نیاز است؟

افرا افروز:

فکر می کنم یکی از با اهمیت ترین موارد، اسکان دوستان شهرستانی است، چونکه یکی از تفاوت های اصلی جشنواره تئاتر دانشگاهی این بود که دانشجویان سراسر ایران را زیر پوشش خود قرار می داد. دومین مورد سالن های میزبان اجراها است چونکه پلاتوهای دانشگاه ها پاسخگوی نیاز جشنواره نیستند.

پروین:

کمک هزینه و جوایز هم موارد دیگر مورد نیاز جشنواره است.

* جشنواره تئاتر دانشگاهی متولی دولتی دارد که وزارت علوم در کلام متولی آن است ولی در عمل هیچ حمایت درستی از این جشنواره به عمل نیامد. از آن سو وزارت ارشاد هم حمایت درستی از جشنواره نداشته است. این جشنواره با وجود تمام نامهربانی هایی که نسبت به آن می شد جریان بسیار تأثیرگذاری در تئاتر ایران بود. بدون اغراق آنقدر که همه مشتاق برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی بودند مشتاق برگزاری جشنواره تئاتر فجر نبودند چونکه این رویداد پیشنهادهای جدیدی به تئاتر ایران می داد و ساختارشکن بود. شما بعنوان دانشجویانی که در زمینه تئاتر درحال تحصیل و فعالیت هستید آیا ضرورت برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی را در میان دانشجویان دانشگاه های خود احساس می کنید؟ آیا دانشجویان علاقه ای به برگزاری این رویداد دارند یا نه بطور کلی به علت نداشتن شناخت از جشنواره تئاتر دانشگاهی ضرورت و نیازی را برای وجود داشتن یا نداشتنش احساس نمی کنند؟ این نکته را هم فراموش نکنیم که جشنواره تئاتر دانشگاهی متولی دولتی دارد و نمی توان آنرا به شکل خصوصی برگزار کرد.


نهال اکرمی:

بله درست است. جشنواره تئاتر «تجربه» هم در دانشگاه که نهادی دولتی است برگزار می گردد ولی این که جشنواره تئاتر دانشگاهی بخواهد با همان ساختار قدیمی برگزار گردد جای بحث است.

* منظور اینست که شاید شما بعنوان دانشجو بگوید که ما راه خویش را پیدا کرده ایم و دیگر احتیاجی به برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی به شکل دولتی یا خصوصی نداریم.


پروین:

دانشجوی نسل ما تا حدودی پذیرای روش قبلی نیست و باید متناسب با دیدگاه دانشجوی امروزی تغییراتی را در ساختار و برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی ایجاد نماییم. هر کدام از دانشگاه ها رویدادها و کارهایی را برگزار می کنند ولی اساسا جای خالی جشنواره تئاتر دانشگاهی را پر نمی کنند. شاید این چند سال وقفه در برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی اتفاق مناسبی باشد که نحوه و ساختار برگزاری آن بررسی شود و در تناسب با دیدگاه و شرایط امروز دانشجویان مجدداً احیا و اجرا شود.

اکرمی:

وجود جشنواره تئاتر دانشگاهی الزام دارد چونکه فرصت را برای همه دانشجویان از تهران و سایر شهرها برای حضور، گردهمایی و اجرا فراهم می آورد و خصوصیت های دیگری هم دارد. حتی حمایت مالی کمی که داشت از حمایت نشدن کاملی که هم اکنون تجربه می نماییم، بهتر است. بحث اصلی اینست که جشنواره تئاتر دانشگاهی چه طور برگزار بشود.

* دانشجو هم اکنون توان تولید اثر نمایشی به شکل مستقل را ندارد چونکه سالن های دولتی تئاتر که توجهی به دانشجویان و اجراهای دانشجویی ندارند و به سادگی امکان اجرا برای دانشجویان را فراهم نمی کنند. سالن های خصوصی هم که شرایط مالی متفاوتی را طلب می کنند که برآورده شدن آن از بضاعت خیلی از دانشجویان خارج است. هم اکنون نسبت سالن های تئاتری با تئاتر دانشجویی هم بسیار متفاوت از گذشته است.


پروین:

برخی تماشاخانه های خصوصی تبدیل به یک بنگاه شده اند و برخی دیگر سهمی که نسبت به تئاتر دانشجویی بر عهده گرفته اند بیشتر از سالن های دولتی است.

* این که ساعت ۴ پس از ظهر نوبت اجرا به تئاتر دانشجویی اختصاص یابد بیشتر شبیه توهین است تا حمایت برخی سالن ها از دانشجویان تئاتر. این شرایط مناسب اجرای تئاتر نیست. باید دید تالار مولوی توانایی پاسخ به نیاز این تعداد دانشجوی تئاتر را دارد یا نه؟ ضمن این که تالار مولوی فقط خویش را به دانشجویان دانشگاه تهران متعهد می داند و نسبت به دانشجویان سایر دانشگاه ها تعهدی ندارد.

دانشجویان اصلاً به جشنواره تئاتر فجر نگاه نمی کنند چونکه فاصله بسیاری بین جشنواره و تئاتر و دانشجویان وجود دارد. بدین جهت اختصاص بخش دانشجویی در این جشنواره فقط اتلاف هزینه و وقت است و سودی برای تئاتر و تئاتر دانشجویی ندارد

پروین:

آنقدر که حرف دانشجویان دانشگاه های مادر شنیده می شود برای حرف دانشجویان دانشگاه های دیگر گوش شنوایی وجود ندارد.

اکرمی:

البته من بعنوان دانشجوی دانشگاه تهران هم امکان اجرا در تالار مولوی را به دست نیاوردم. هم اکنون هم اغلب آثاری که در تالار مولوی اجرا می شوند از کیفیت قابل قبولی برخوردار نیستند.

افرا افروز:

پیش از این پذیرفتم عضو شورای سیاست گذاری جشنواره تئاتر فجر باشم و خانم نادره رضایی این اتفاق نو را رقم زدند که دانشجو هم در شورای سیاست گذاری جشنواره فجر حضور داشته باشد. با تمام انتقادهایی که به جشنواره تئاتر فجر دارم و معتقدم که فرسنگ ها از تئاتر و اتفاقات تئاتری دور است، فقط جهت وجود و پژواک صدای دانشجویی در این فضا تصمیم به حضور در شورای سیاست گذاری را گرفتم اما متوجه شدم که هیچ تغییری در جشنواره تئاتر فجر ایجاد نخواهد شد و خیال خام من بود که گمان می کردم احتمال تغییر وجود دارد. دانشجویان اصلاً به جشنواره تئاتر فجر نگاه نمی کنند چونکه فاصله بسیاری بین جشنواره و تئاتر و دانشجویان وجود دارد. بدین جهت اختصاص بخش دانشجویی در این جشنواره فقط اتلاف هزینه و وقت است و سودی برای تئاتر و تئاتر دانشجویی ندارد. وزارت علوم باید به این مهم توجه کند که تمام نظریه هایی که دانشجویان تئاتر در دانشگاه ها یاد می گیرند در بستر آزمایشگاهی فراهم شده توسط جشنواره تئاتر دانشگاهی تبدیل به تجربه می شوند و مشخص می شود که خروجی های هر کدام از دانشگاه ها چه شکل و شمایل و خصوصیت هایی دارد. هم اکنون برای دانشجویان هیچ گزینه ای برای گرفتن نوبت اجرای استاندارد در سالن های تئاتر وجود ندارد و جشنواره تئاتر دانشگاهی شرایط این اجرای استاندارد را فراهم می کرد. اساسا جشنواره تئاتر دانشگاهی وقتی مجدداً برگزار گردد و روند رو به رشدی داشته باشد نظارت بر آن هم بیشتر خواهد شد و این نکته هم از مباحثی است که باید بررسی شود اما هیچکدام از موارد یا نکات منفی و حاشیه ساز نمی تواند از ضرورت نیاز به برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی کاهش دهد.

پروین:

اگر وزارت علوم دید وسیعی داشته باشد باید درک کند دانشجویان حال حاضر می توانند با ارایه خلاقیت خود، رنگ و بوی تازه ای به تئاتر ایران بدهند. باید دیدگاه های جدید وارد تئاتر ایران شود و اگر نگاه این باشد نسل جدید دانشجو از پس این اتفاق برمی آید.

مصباح:

رشته من مهندسی است و هم اکنون هم مشغول تحصیل در رشته مدیریت هستم. من گر بخواهم از نگاه مدیریتی به جشنواره تئاتر دانشگاه توجه کنم، باید بگویم وظیفه جشنواره دیده شدن دانشجوها بوده است. مدام در طول این سال ها بحث جشنواره پیش آمده ولی درگیر جزییات می شویم و جشنواره برگزار نمی گردد. معتقدم در وهله اول باید اتفاق برگزاری مجدد جشنواره تئاتر دانشگاهی را رقم بزنیم و پس از آن شروع به ایجاد تغییرات در ساختار و برگزاری شود. صراحتاً می گویم که شاید دوره اول برگزاری مجدد جشنواره تئاتر دانشگاهی مورد پسند من و شما نباشد اما در دوره های بعدی اتفاقات بهتری رقم بخورد. معتقدم بودن جشنواره تئاتر دانشگاهی بهتر از نبودن آن است.

ادامه دارد...


1404/09/26
09:42:08
7
0.0 / 5
موضوعهای خبر: ارز , استاندارد , بین المللی , تخصصی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
X
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران المور در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۶ بعلاوه ۴
پربازدیدهای المور

جالبهای المور

جدیدهای المور

almur

المور

لاکشری و فشن

almur.ir - حقوق مادی و معنوی سایت المور محفوظ است (1395-1404)
المور، بهترین‌ها را در دنیای مد بیابید. راهنمای شما در دنیای فشن.