در گفتگو با مهر مطرح شد:
رقص قدرت در سرزمین تزارها، عدم تقسیم سهم ایران در نشست الجزایر
المور: رئیس دفتر مطالعات انرژی وین اظهار داشت: اجلاس مشترك كشورهای عضو و غیرعضو اوپك برای تقسیم بندی سهمیه احتمالی از دست رفته ایران نیست؛ چون كه درحقیقت، میزان كاهش سهمیه ایران مشخص نمی باشد.
به گزارش المور به نقل از مهر، امروز نشست كمیته مشترك وزارتی نظارت بر توافق كاهش عرضه نفت اوپك و غیراوپك، میزبان وزرای نفت و انرژی كشورهای عضو اوپك و غیر اوپك است. البته در میان همه این افراد، جای بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران خالی است و حسین كاظم پور اردبیلی، نماینده ایران در اوپك، عهده دار این حضور در این نشست است.
مدتی است رسانه های غربی تلاش دارند تا با فضاسازی غلط درباره عواقب كاهش صادرات نفت ایران، اوضاع بازار را عادی جلوه داده و در این فضاسازی از پتانسیل كاذب نفت كشورهایی نظیر عربستان، امارات متحده عربی و تا حدی روسیه كمك بگیرند. این در شرایطی است كه كارشناسان صنعت نفت به اتفاق معتقدند كه صفر شدن صادرات نفت ایران محال است و حتی با كاهش این صادرات، بی گمان بازار با شوك افزایش قیمت رو به رو می گردد. از سویی دیگر خبرگزاری مهر طی بررسی همه جانبه اوضاع عربستان بعنوان گزینه ای كه می تواند كمبود صادرات ایران را در بازار حفظ كند، بیان كرد كه با چنین امری بخصوص در طولانی مدت ممكن نیست.
كمیته وزارتی نظارتی حق تصمیم گیری ندارد
بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت هفته گذشته طی مصاحبه ای با موسسه خبری پلاتس و خبرگزاری بلومبرگ در پاسخ به پرسش خبرنگار رسانه مذكور درباره موضع ایران درباره نشست الجزیره اظهار داشت: اعتقاد ما این است كه كمیته مشترك وزارتی نظارت بر توافق كاهش عرضه نفت اوپك و غیراوپك (JMMC) هیچ حق تصمیم گیری ندارد.
وی می افزاید: این كمیته اختیار قانونی ندارد و از نظر حقوقی دارای صلاحیت نیست كه درباره هیچ مسئله ای به تصمیم برسد. نظارت آن هم تعیین كننده نیست. این نهاد تنها نظارت و بررسی می كند و به نشست وزارتی گزارش عرضه می دهد. این كمیته حق تصمیم گیری ندارد.
به گفته زنگنه، اكنون موضوعی كلی را درباره اوپك می گویم؛ آنها چیزی به نام بیانیه همكاری (Declaration of Cooperation)ایجاد كرده اند كه ما از آن قدردانی می نماییم و برای آن ارزش زیادی قائل هستیم. بخصوص كشورهای غیر عضو اوپك كه در ۲ سال قبل به ما ملحق شده اند، بخصوص مكزیك و روسیه، كه با ما كار كرده اند و به ما كمك كرده اند كه بازار را تا حد زیادی تثبیت نماییم، اما قرار نیست بیانیه همكاری جای اوپك را بگیرد.
او می گوید: اوپك قربانی جریان خزنده است كه همزمان نتیجه همكاری با آمریكا و ترس از قانون ضد اوپكی مطرح شده در كنگره آمریكا، نوپك (NOPEC) است. آنها اوپك را قربانی می كنند و به آهستگی، بدون اعلام علنی این مسئله، آنها قصد دارند تعداد زیادی از كشورهای تولیدكننده را گردهم آورند و مجمعی تولید كنند تا جای اوپك را بگیرد.
در این رابطه، فریدون بركشلی، رئیس دفتر مطالعات انرژی وین در گفتگو با خبرنگار مهر در توضیح فضای كلی حاكم بر نشست الجزیره اظهار داشت: اجلاس مشترك كشورهای عضو و غیر عضو اوپك كه امروز(یكشنبه-اول مهرماه) برگزار می شود، به منظور نحوه تقسیم سهمیه ای كه احیانا جمهوری اسلامی ایران از دست خواهد داد، نیست؛ چون كه درحقیقت، میزان كاهش سهمیه ایران مشخص نمی باشد.
وی با تاكید بر اینكه خریداران نفت ایران در مورد جایگزینی این میزان تولید به جمع بندی نرسیده اند، خاطرنشان كرد: حدودا هیچ خریداری با قاطعیت در مورد نوع نفت خام جایگزین، مبدا و قیمت و خیلی از جزئیات دیگر، هنوز به قرار و مدارهای قطعی نرسیده است؛ ازاین رو بحث اینكه در الجزیره، وزرای نفت كشورها در مورد نحوه و مكانیسم تقسیم سهمیه تحت تحریم ایران بحث و بررسی كنند، حدودا خارج از مبحث است. البته برخی اعضای عرب سازمان اوپك، این مورد را بعنوان یك اهرم سیاسی به میان كشیده اند.
این كارشناس ارشد نفت اضافه كرد: همین حالا پنج كشور تولید كننده نفت، كمتر از سهمیه های قانونی خود تولید می كنند؛ ولی هیچگاه بحثی در مورد اینكه كدام كشورها، فقدان تولید آنها را جبران كنند، مطرح نشده است. هم اكنون لیبی، اكوادور، آنگولا، گابن و البته ونزوئلا، كمتر از ظرفیت تخصیصی خود تولید می كنند.
تاریخ تكرار می شود/اوپك و غیر اوپك تا ۲۰۲۰ م پاسخگو نیاز هستند
بر اساس گفته های بركشلی، در واقع شرایط كنونی تولید كنندگان اوپك و غیر اوپك نوعی شناوری جمعی است كه سازمان اوپك در دهه ۱۹۸۰ تجربه كرده بود؛ اما اینكه پتانسیل برای جایگزینی وجود دارد، معتقدم تا ۲۰۲۰ میلادی، اوپك و غیر اوپك با ظرفیت موجود می توانند پاسخگوی تقاضای جهانی باشند. این در شرایطی است كه امروز تقاضای جهانی نفت به ۱۰۰ میلیون بشكه درروز رسیده است و تمام تولیدكنندگان، حدودا با تمام ظرفیت تولید می كنند؛ این در شرایطی است كه پیش بینی می گردد در سال ۲۰۲۰ میلادی، تقاضای جهانی درسطح ۱۰۳ الی ۱۰۳.۴ میلیون بشكه در روز خواهد رسید و آن هنگام، امریكا باید بهای مدیریت عرضه جهانی نفت با استفاده از مكانیسم اعمال تحریم را بپردازد.
رئیس دفتر مطالعات انرژی وین در پاسخ به اینكه روابط عربستان و روسیه را در اجلاس الجزیره و به صورت كلی در بازار جهانی نفت را چگونه ارزیابی می كنید، تصریح كرد: تحت شرایط كنونی بازار جهانی نفت، روسیه بزرگترین برنده بازار است؛ این در شرایطی است كه روسیه برای رسیدن به این روز بیش از بیست سال صبر و كوشش كرد.
وی اعتقاد دارد كه روسیه امروز نیازی به اوپك ندارد؛ بلكه این كشور، عربستان و امریكا، طرف های اصلی نفتی خود می داند. شاید تا پنج سال اینده عراق هم به این اوپك بزرگ بپیوندد. در واقع روسیه به دنبال تاسیس یك اوپك جدید است، اوپكی كه در آن، برای ریزه ماهی ها جایی نیست.
روس ها سرمست قدرت/عدم حضور زنگنه نشان نارضایتی است
وی خاطرنشان كرد: روسیه به یك ابر قدرت نفتی تبدیل گشته و عربستان هم، البته این موقعیت را از قبل داشت؛ به نحوی كه عربستان ۲۰ درصد تولید ناخالص داخلی منطقه خاورمیانه را در اختیار دارد و ۳۵ درصد كل حجم معاملات بورس خاورمیانه هم از آن این كشور است؛ ازاین رو روسیه و عربستان در موقعیت ممتازی قرار دارند.
در سازمان اوپك بر خلاف بانك جهانی یا صندوق بین المللی پول، قدرت و موقعیت كشورها منبعث از سهم آنان در سازمان ها نیست؛ در اوپك، همه اعضا دارای حق رای برابرند اما بدیهی است كه قدرت اصلی در اختیار كشورهایی است كه ظرفیت تولید بالاتری دارند.
بركشلی درباره عدم حضور وزیر نفت ایران در این نشست، اظهار داشت: در اجلاس های اوپك، متداول می باشد كه گاها وزرابه دلایل مختلف در اجلاس ها حضور پیدا نمی كنند و نمایندگان خویش را اعزام می كنند. این رویه در سال های مختلف در مورد ایران و سایر كشورها هم اتفاق افتاده است. البته با عنایت به شایعات مربوط به اینكه احیانا در این اجلاس امكان دارد بحث تقسیم سهمیه جمهوری اسلامی ایران مطرح شود، عدم حضور وزیر نفت ایران نوعی نارضایتی را نشان دهد.البته ایران و روسیه روابط نفتی خویش را به شكلی روابط دو جانبه كشانده اند و قواعد بازار جهانی میان آن ها كمتر خودنمایی می كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران المور در مورد این مطلب